اوایل این ماه اعلام کرد حداقل از “ردیابی نکن” (DNT) دور می شود در این لحظه – فعلا. به نظر می‌رسید که این اقدام مستقیماً با ادعاهای قبلی که مبنی بر اتحاد تبلیغات دیجیتال مگا گروه صنعتی ( DAA) یک راه حل DNT را با پشتیبانی در سطح صنعت رونمایی خواهد کرد.
DAA همچنان معتقد است که به افشای یک پیشنهاد اجماع در مورد DNT نزدیک است. با این حال یک چین و چروک جدید ظاهر شده است. شبکه‌های کوچکتر، فروشندگان داده و ارائه‌دهندگان تجزیه و تحلیل گزارش‌شده است که مخالفت زیادی دارند که DNT شبکه بزرگ را دوست ندارد. یا فیس بوک اما تبعیض ناعادلانه ای علیه آنها اعمال می کند:
آلن چاپل، وکیلی که نماینده شرکت های کوچکتر در زمینه فناوری تبلیغاتی است، گفت که پیش نویس قوانین منتشر شده از هر دو گروه به فیس بوک و گوگل آزادی عمل بیشتری نسبت به رقبای کوچکتر برای ردیابی کاربران در سراسر جهان می دهد. اینترنت.
به این دلیل است که این پیشنهادها به ردیابی کاربران در سایت‌های خود شرکت اجازه می‌دهد که می‌توان از آن برای ساختن پروفایل‌هایی برای هدف‌یابی تبلیغات استفاده کرد. در مورد Google، این می تواند شامل Google.com، YouTube، و Gmail و سایر موارد باشد.
پیشنهاد فوریه از سوی Digital Advertising Alliance، که توسط وال استریت ژورنال بررسی شد، همچنین به فیس بوک و گوگل اجازه می دهد تا کاربران سایت های دیگری را که شامل “پلاگین” آنها هستند، مانند دکمه “پسندیدن” فیس بوک یا یک پخش کننده ویدیوی YouTube.
اما قوانین به شرکت‌های تبلیغاتی اجازه نمی‌دهد کاربرانی را که روی دکمه ردیابی انجام نشود در چندین سایت غیروابسته کلیک می‌کنند، دنبال کنند. به این ترتیب شرکت هایی مانند Rocket Fuel Inc.، Quantcast Corp.، و Conversant Inc. پروفایل هایی از علایق کاربران ایجاد می کنند که سپس به تبلیغ کنندگان می فروشند.
به نظر می‌رسد این اعتراض مانع مهم دیگری برای اجماع صنعت در مورد DNT در تلاش برای جلوگیری از راه‌حل تحمیل‌شده توسط تنظیم‌کننده‌ها باشد.
کامالا هریس، دادستان کل کالیفرنیا به طور جداگانه اصرار برای انطباق با قانون جدید افشای ایالتی (به دستورالعمل‌های زیر مراجعه کنید) که از شرکت‌های اینترنتی می‌خواهد به‌طور واضح به مصرف‌کنندگان درباره خط‌مشی‌های رازداری خود، از جمله نحوه رسیدگی به DNT، اطلاع دهند.
قانون مندرج در CA بخش کد کسب و کار و مشاغل 22575، مقرر می‌دارد که ناشران و شبکه‌های تبلیغاتی، از جمله موارد زیر، باید موارد زیر را انجام دهند:
(1) دسته بندی اطلاعات قابل شناسایی شخصی را که اپراتور از طریق وب سایت یا سرویس آنلاین در مورد مصرف کنندگان فردی که از وب سایت تجاری یا خدمات آنلاین آن استفاده می کنند یا بازدید می کنند جمع آوری می کند و دسته بندی های اشخاص یا نهادهای شخص ثالثی که اپراتور ممکن است آن اطلاعات قابل شناسایی شخصی را با آنها به اشتراک بگذارد.
(5) نحوه پاسخ اپراتور به سیگنال‌های مرورگر وب «ردیابی نکن» یا مکانیسم‌های دیگری را که به مصرف‌کنندگان این امکان را می‌دهد تا در مورد جمع‌آوری اطلاعات شخصی قابل شناسایی در مورد فعالیت‌های آنلاین یک مصرف‌کننده در طول زمان و در سرتاسر ثالث انتخاب کنند، پاسخ می‌دهد. در صورتی که اپراتور در آن مجموعه مشارکت داشته باشد.
در حالی که ناشران و شبکه‌ها 30 روز از زمان اطلاع‌رسانی در مورد عدم انطباق فرصت دارند، به نظر می‌رسد هیچ مجازاتی در ارتباط با سرپیچی از قانون کالیفرنیا وجود ندارد. می توان پیش بینی کرد که با گذشت زمان جریمه ها و سایر “دندان های” بالقوه اضافه شوند.
با تصویب این قانون، کالیفرنیا عملاً شروع به ورود به خلاء ناشی از عدم توافق صنعت در مورد قوانین حفظ حریم خصوصی و DNT می کند. در نهایت کنگره می تواند از قوانین ایالتی مانند این جلوگیری کند. اما مگر اینکه یا تا آن زمان کالیفرنیا ممکن است به طور واقعی به تنظیم کننده حریم خصوصی برای اینترنت ایالات متحده تبدیل شود.
نظرات بیان شده در این مقاله نظرات نویسنده مهمان است و لزوماً MarTech نیست. نویسندگان کارکنان اینجا فهرست شده‌اند.
درباره نویسنده
گرگ استرلینگ یک ویرایشگر مشارکت کننده در Search Engine Land، عضو تیم برنامه نویسی رویدادهای SMX و معاون بازار بینش در Uberall است.
